در هنگام تماس با فوریتهای پزشکی (115) چه مسائلي را بايد رعايت كنيم؟

- حفظ خونسردي

- پاسخگويي به سوالات پزشکان و پرستاران 115 (در مورد سن، جنس و تعداد مصدومین ، سابقه‌ي بيماري، نحوه‌ي بروز حادثه)

- دادن نشاني كامل و در صورت امکان نام یا شماره کوچه و خیابان (اگر در مورد موقعیت مکانی خود مطمئن نیستید ، هراس به خود راه ندهید ، سعی کنید از افراد محلی واطرافیان موقیعت جغرافیایی محل را جویا شوید.)

- بكار بستن توصيه‌هاي پزشکان و پرستاران 115 تا رسيدن اكيپ امدادي

- دادن اطلاعات در خصوص خطرات موجود در محل حادثه مثل وجود مواد سمی ، آسیب سیمهای برق یا وضعیت آب و هوا (مه یا جاده یخ زده)

فرآیند امداد خواهی و امداد رسانی :

فرایند امداد خواهی و امداد رسانی از تماس با شماره 115 شروع شده و در مرحله تحویل بیمار به اولین مرکز درمانی پایان می پذیرد که به همین دلیل به آن اورژانس پیش بیمارستانی گفته می شود . در واقع کار اورژانس پیش بیمارستانی از صحنه حادثه تا مرکز درمانی تعریف شده و بعد از رسیدن به اولین مرکز درمانی بیمار یا مصدوم خود را به آنها تححویل می دهد. بر اساس نماد ستاره حیات فرایند امداد خواهی و امداد رسانی دارای شش مرحله به شرح زیر می باشد :

1- تماس با شماره 115 برای امداد خواهی:

برای اینکه یک فرایند امداد خواهی شکل بگیرید بایستی افراد حاضر بر بالین بیمار یا مصدوم با شماره 115 تماس بگیرند.این شماره در سراسر کشور یکسان بوده و بر روی اتاق فرمان فوریتهای پزشکی زنگ مي خورد.

2- گرفتن شرح حال تلفنی:

پرسنل اتاق فرمان شامل: پزشك ، پرستار و اپراتور بي سيم مي باشندکه در این بین کارشناسان پرستاری به تماسهای امدادخواهی پاسخ می دهند. وظیفه این کارشناسان گرفتن شرح حال تلفنی از وضعیت بیمار می باشد ودر صورتیکه شرح حال بیمار نشان دهنده حالت فوریتهای پزشکی باشد برای گرفتن آدرس محل حادثه و اعزام واحد امدادی اقدام می کنند.

تذکر : چنانچه شرح حال ارائه شده مربوط به موارد فوريتهاي پزشكي باشد، پس از گرفتن آدرس دقيق، نزديك ترين واحد امدادي به محل از طريق بي سيم يا تلفن اعزام خواهد شد. در مواردي كه وضعيت بيمار اورژانسي نباشد با دادن اطلاعات لازم به تماس گيرنده وي را براي انجام اقدامات لازم راهنمايي مي كنند.

3- اعزام نزدیکترین واحد امدادی به محل حادثه :

با توجه به پراکنده بودن واحد های امدادی اورژانس پیش بیمارستانی در سطح شهرها و جاده ها ، اتاق فرمان اورژانس ضمن تماس با نزدیکترین واحد امدادی به محل حادثه آنها را برای انجام ماموریت فراخوان می کند. این پراکندگی در جاده ها بر اساس فواصل و در شهر ها بر اساس تعداد جمعیت تعریف شده اند.

در زمان اعزام واحد امدادي به محل حادثه ، اطلاعات لازم در مورد آدرس و شرح حال مصدوم حادثه از طريق بي سيم در اختيارپرسنل قرار مي گيرد و كليه زمانها (اعلام ماموریت، حرکت به محل ، رسیدن به محل ، حرکت از محل، رسیدن به مرکز درمانی) در اتاق فرمان توسط اپراتور بي سيم ثبت مي گردد.در اتاق فرمان كليه تماسهاي تلفني و بي سيمي از طريق سيستم ضبط مكالمات با درج تاريخ و زمان دقيق ثبت مي گردد. در اعزام واحد امدادی، انتخاب نوع واحد امدادی بر اساس نوع حادثه و دسترسی به محل حادثه و داشتن کمترین زمان رسیدن بر بالین بیمار میباشد و ممکن است بصورت اعزام واحد آمبولانس ، موتورلانس یا مدیکوپتر و حتی در موارد امداد دریایی کشتی اورژانس باشد.

یکی از مشکلات موجود در راه امداد رسانی به حوادث خصوصا حوادث جاده ای وجود ترافیک در مسیر هست که اغلب توسط افراد حاضر در صحنه که برای تماشای صحنه حادثه از سرعت خود کم کرده اند یا حتی در محل توقف نموده اند بوجود می آید.بهترین اقدام و کمک افراد حاضر در صحنه حادثه برای تسریع در فرانید امداد رسانی این هست که راه را برای نیروهای امدادی باز کنند و خودروی خود را در نقطه ای دور از محل حادثه پارک نمایند.ضمن اینکه توقف بی مورد در صحنه حادثه ممکن است بدلیل وجود خطرات ثانویه در اینگونه صحنه ها باعث آسیب افراد غیر از مصدوم حادثه نیز بشود.

افراد حاضر در صحنه حادثه باید به این نکته توجه داشته باشند که تا حد امکان از جابجا کردن مصدوم تصادفی در صحنه حادثه خودداری کنند زیرا حرکت ناگهانی و جابجا کردن مصدوم خطر آسیب به ستون فقرات و قطع نخاع را به همراه دارد.

4- رسیدن واحد امدادی به محل و انجام اقدامات فوری درمحل

زمانيكه واحد امدادي به محل حادثه رسيد، ضمن رعایت ایمنی صحنه ، اقدام به گرفتن شرح حال بيمار و انجام معاينه فوري مي نمايد. یک سری از مشکلات بیمار یا مصدوم حادثه در اولویت رسیدگی هستند مثل باز کردن راه هوایی و رفع انسداد آن و یا کنترل خونریزی که تکنسین های فوریتهای پزشکی با تجهیزات و امکاناتی که در دسترس دارند برای رفع مشکلات بیمار اقدام خواهند کرد. برخی از مواردی که نیاز به اقدام فوری دارد و بایستی خدمات در صحنه حادثه به بیمار ارائه شود عبارتند از:

رفع انسداد راه هوایی، كنترل خونريزي،ثابت سازي اندامها ، احياء قلبي ريوي، رگ گيري و شروع مايع درماني مي نمايد.

5- انتقال بیمار به داخل آمبولانس و حرکت به سمت مرکز درمانی :

پس از انجام اقدامات فوري، شرح حال بيمار از طريق تلفن يا بي سيم به اطلاع پزشك اتاق فرمان رسانده شده و پزشك درخصوص نوع مراقبت و داروهاي مصرفي پرسنل را راهنمايي مي كند.

تصميم گيري در مورد اينكه بيمار به كدام مركز درماني انتقال داده شود برعهده اتاق فرمان مي باشد. ملاكهاي اتاق فرمان براي انتخاب نوع مركز درماني شامل :

- فاصله مركز درماني از محل حادثه

- مشكل بيمار و وضعيت فعلي وي از نظر بدحال بودن و نوع خدمات قابل ارائه در مركز درماني مورد نظر مي باشد.بطور مثال در بسياري از موارد بيمار به يك مركز درماني نزديك است كه در حال حاضر نوع خدمت لازم را ارائه نمي كند و يا تخت خالي در اورژانس ندارد كه در اين صورت بيمار توسط واحد امدادي به مركز درماني ديگري كه در اولويت قرار دارد انتقال داده مي شود.

برای انتقال بیمار به داخل آمبولانس وسایل و امکاناتی چون برانکارد آمبولانس، صندلی پله یا برانکارد برزنتی ممکن است استفاده شود. البته در موارد ترومایی ( موارد همراه با ضربه) ابتدا اندامهای مصدوم با وسایل لازم مثل تخته پشتی بلند و یا انواع آتل ثابت سازی شده و سپس به روش ایمن به داخل آمبولانس منتقل می گردد.

زمانيكه بيماربه داخل آمبولانس انتقال داده شد اقدامات تكميلي از جمله معاينه كامل و گرفتن شرح حال تكميلي انجام مي شود. در مسير انتقال بيمار به مركز درماني علايم حياتي بيمار تحت نظر بوده و در صورت نياز ، اقدامات درماني تكميلي مثل تجویز دارو و اکسیژن براي وي انجام مي شود.

6- تحویل بیمار به مرکز درمانی:

زمانيكه واحد امدادي به مركز درماني رسيد بيمار یا مصدوم را به پزشك يا مسئول اورژانس با دادن شرح حال و پرکردن فرم گزارش ماموریت تحويل مي دهد و در اينجا ماموريت اين واحد امدادي به پايان مي رسد.